[1]Երկար մի ժամանակաշրջան, վայրի լիբերալիզմի մոդելներով քաղաքական յղփացածների մօտ ՅԵՂԱՓՈԽՈՒԹԻՒՆ հասկացութիւնը խեղաթիւրւում էր որպէս մեղմ ասած՝ «ժամանակավրէպ ռոմանտիզմ»…
Վայրի լիբերալամէտների ինչպէս քաղաքական, այնպէս էլ՝ ե՛ւ տնտեսական ե՛ւ քաղաքակրթական-սոցիալական «արժէքային համակարգերն», ահաւասիկ, յօդս ցնդած կեղծարարութիւններ են…:
* * *
Հայաստանի վերանկախ հանրապետութեան 3-րդ տասնամեակի նախավերջերին իրականացւել է թաւշեայ կոչւող յեղափոխութիւն, որի առանցքում իր անհերքելի հետքը թողեց արդիական մտքի կրող երիտասարդութիւնը, որն «արժէքային համակարգի» գործիքակազմ էր որդեգրել միեւնոյն յեղափոխական եղանակը: Այլ խօսքով՝ յեղափոխական գործը արդիւնաւորւեց անարիւն ու համակարգային փոփոխութեամբ, իսկ սա, փաստենք, մեծագոյն ձեռքբերումն էր համաժողովրդական արդար պայքարի: Պայքար, որն ի զօրու կը լինի նւաճել նոյնպէս նպատակային-գաղափարային՝ «Նոր Հայաստան» արժէքային համակարգի համազգային վաստակը, եթէ, անշուշտ, այդ պայքարի մեթոդաբանութիւններն ու միջոցները պահպանեն իրենց թաւշեայ ոճը եւ չվերածւեն յատկապէս ինքնանպատակ ու անկառավարելի քայլերի, որոնք էլ սրընթացօրէն կաշխատեն ի վնաս նոյն յեղափոխութեան…, յեղափոխութիւն, որն օրինաչափօրէն իրականացւել է ոչ թէ «ընդդէմ», այլեւ «յանուն» սկզբունքների:
Ու թերեւս, մերօրեայ հայ երիտասարդութեանը, առաւել քան երբեւէ, հարկաւոր է առնչւել ու ականջալուր լինել հայկական յեղափոխութեան տիտանների արժէքային ու մշտապէս կենսունակ խորհուրդ-պատգամներին, որոնցից մէկն էլ, ահա, զարդարում է մեր այսօրւայ էջը՝ «օրւայ պատգամ» վերտառութեամբ…
«ԱԼԻՔ» ՕՐԱԹԵՐԹԻ ԳԼԽԱՒՈՐ
ԽՄԲԱԳԻՐ ԴԵՐԵՆԻԿ ՄԵԼԻՔԵԱՆ