2013 թւականը եւս ժամեր անց պատմութեան արխիւային թղթածրարի մի չնչին մասնիկն է դառնալու:
Ինչպէս շատ արխիւային թղթածրարներ, 2013-ը եւս օգտագործելի դրւագներ ունի՝ ապագայի հաշւին վերարծարծելու, յիշելու եւ կարեւորը՝ որպէս փորձաքար դրանք վերաի,մաստաւորելու համար: Այլապէս՝ մարդու անցնող կեանքը լոկ «կիմաստաւորւէր» թւագրական, օրացուցային յաջորդական օրերի ու շաբաթների եւ այդպէս՝ ամիսների ու տարիների հաշւարկումներով միայն:
Կեանքը եւ առաւել եւս՝ մարդկային կեանքը, սակայն, ինչպէս որ հաստատապէս գիտակցում է յարգելի ընթերցողը, ունի նաեւ ու մանաւանդ բովանդակային ու որակականարժէքային կողմ, որն էլ, անկասկած իմաստ ու խորհուրդ է հաղորդում անցնող կեանքին ու կենսակերպին: Ընթացք, որն ընդգրկում է միեւնոյն ժամանակ թէ՛ լաւն ու բարին, թէ՛ չարն ու բացասականը, թէ՛ դրականն ու առաջընթացը, թէ՛ յետքայլն ու նահանջը…
Այս ամենից, սակայն, ի՞նչ քաղեցինք մենք՝ որպէս մարդ, ապա՝ որպէս հայ մարդ, անհատական, ընտանեկան, հասարակական-համայնքային, ազգային թէ՛ համազգային կեանքի ու իղձերի իրականացման կամ չիրականացման արդիւնքում: Դրանում լաւն ու դրականն եւ առաջընթացը գերադասեցի՞ն դրանց հականիշերին…:
Փոփոխւող ու նորացւող տարւան, երեւի իւրաքանչիւրս մտմտալու եւ յետդարձ հայեացքով վերոգրեալը գնահատելու առիթն ու պարտաւորութիւնն ունենանք, որպէսզի հնի ու նորի միջեւ կամրջումը եւս լոկ թւագրական ու հերթական փոփոխութեան եւ անցումային փուլի չվերածւի, այլ առաւել ինքնաճանաչման, ինքնագնահատման եւ մէկ խօսքով՝ ինքնակերտման ու կայացման փուլի ու նորին անցնելու բախտորոշ հանգրւան թեւակոխի:
Համոզւած ենք, որ վերոնշեալ մտասեւեռումներով աւելի դիւրին կը դառնայ բազմապիսի մարտահրաւէրների, դժւարութիւնների ու ցաւօք՝ արդէն «համաշխարհային օրինաչափութեան» ու գրեթէ ամենօրեայ տեսք ընդունած վտանգների դիմագրաւումն ու յաղթահարումը:
Եթէ նաեւ «օրինաչափական» համարենք այն ասացւածքը, թէ՝ «Աշխարհը փոքրացել է…», ապա պիտի խոստովանել, որ միեւնոյն աշխարհում իր կեանքը շարունակել փորձող մարդ արարածը եւս «Հեռատես լինելու» բախտորոշ առիթներն է փախցնում՝ լոկ օրախնդիր, անցողիկ, իմաստազուրկ ու ՆԻՒԹԱՊԱՇՏ կեանքին տրւելով ու գերեվարւելով…
Ու երեւի 2013-ից՝ 2014 անցումային տարւայ մարդ արարածի այլեւս անխուսափելի ու խիստ անհրաժեշտ մաղթանք-հարցադրումը, որպէս գէթ սթափեցնող ու անհերքելի օրինաչափութիւն պէտք է սեպենք հետեւեալը.-
Ո՞ւր մնաց բարոյապաշտութիւնն ու բարոյականոթիւնը,
Ո՞ւր մնացին նոյն արժէքային համակարգի հիմքում ընկած, սակայն մոռացւած ու անտեսւած մարդկային վսեմագոյն գաղափարները…:
Ու թերեւս այս մտասեւեռումներով Ամանորեան շնորհաւորանքները աւելիով են իրատեսական ու անկեղծ ընկալւում:
alikonline.ir
