Tert.am-ի հետ զրույցում ԱԺ Հայ Յեղափոխական Դաշնակցություն խմբակցության անդամ Արծվիկ Մինասյանը անդրադարձել է ՀՅԴ-ականների դիվանագիտական աշխատանքներ ստանձնելուն, քաղաքական դաշտից այդ իրողության մեկնաբանություններին, ԱԺ 4 խմբակցությունների միասնական նախաձեռնության «տապալմանը», Հայ-թուրքական արձանագրություններին։

-«Չորրորդ իշխանությունը» գրել էր, որ ԱԺ 4 խմբակցությունների հետ նախկինում պայմանավորվածություն կար, որ ԱԺ աշնանային նստաշրջանը սկսելու եք միասնական քաղաքական նախաձեռնություններով, որոնք իրենց քաղաքական հնչեղությամբ աշխուժություն կմտցնեին, սակայն խմբակցությունների կողմից «նախաստորագրումը» չի կայանում, քանի որ ՀՅԴ-ն անցել է ընդհատակ:

-Ես չգիտեմ, թե «ՉԻ»-ին ինչ նման նախագծից է տեղյակ, մենք նման նախագծից ո՛չ տեղյակ ենք, ո՛չ էլ գիտենք ինչի մասին է խոսքը: Իսկ եթե նպատակը ջուրը պղտորելն է, ապա պիտի ասեմ, որ դա իրենց չի կարող հաջողվել, քանի որ Դաշնակցությունը երբեք իր խոսքից չի հրաժարվել: Պարզապես նման հարց չի քննարկվել, զառանցանքների մասով ես ինչ կարող եմ պատասխանել:

-Մեկնաբանվում է, որ սա պայմանավորված է նրանով, որ Դաշնակցությունը ստանձնում է դիվանագիտական պաշտոններ և այս փուլում չի ցանկանում իշխանություններին դեմ նախաձեռնություններով հանդես գալ: Եվ Ձեր կուսակից Կիրո Մանոյանը, ըստ էության հաստատեց, որ դաշնակցականները հնարավոր է դեսպաններ նշանակվեն:

-Դե եթե նման նախագիծ կա, թող հրապարակեն: Ասեն՝ ո՞ւմ հետ են քննարկել, ի՞նչ են արել: Ես՝ որպես Դաշնակցության պատգամավորական խմբակցության անդամ, որպես Գերագույն մարմնի անդամ, ծանոթ չեմ նման ծրագրի և նման ծրագիր ո՛չ ֆրակցիայում, ո՛չ Գերագույն մարմնում չի քննարկվել: Ոչ էլ առաջարկ է եղել:

Ինչ վերաբերում է այդ մյուս մեկնաբանություններին, աբսուրդ է, որ փորձ է արվում արհեստական լարվածություն մտցնել: Դաշնակցությունը Երրորդ Հանրապետության բոլոր իշխանությունների հետ համագործակցել է: Եվ այդ համագործակցությունը հստակ դրսևորվել է թե՛ արտաքին ճակատում և թե՛ ռազմաճակատում: Լինի դա թե՛ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի, թե՛ Ռոբերտ Քոչարյանի և թե՛ Սերժ Սարգսյանի նախագահության օրոք: Դաշնակցությունը՝ որպես համահայկական ուժ, կառույց, չի կարող չհամագործակցել հայ ժողովրդին և հայոց պետականությանը սպառնացող վտանգները կանխելու շրջանակներում: Եվ մենք ունենք բազմաթիվ էդպիսի օրինակներ ու դեպքեր: Անգամ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի իշխանության տարիներին Դաշնակցությունը, այո՛, համագործակցել է թե՛ ռազմաճակատում և թե՛ արտաքին ճակատում, դիվանագիտական աշխատանքներում՝ Հայաստանի հեղինակությունը բարձրացնելու ուղղությամբ: Եվ այս փուլում է եղել այդպիսի բան, նույն Սաֆարովի արտահանձնման հետ կապված Դաշնակցությունը բողոքի հսկայական ալիք էր բարձրացրել: Եվ դա արել էր իշխանության հետ նախատեսված համագործակցության շրջանակներում: Հայ դատի գրասենյակների օրինակը ասվածի լավագույն օրինակն է: Որտեղ կա որոշակի համագործակցություն Հայաստանի իշխանությունների հետ՝ արտաքին քաղաքական ճամբարում:

-Իսկ հայ-թուրքական արձանագրությունների՞ օրինակը:

– Ինչ վերաբերում է հայ-թուրքական արձանագրություններին. չմոռանանք, որ հայ ժողովրդի համատեղ պայքարի արդյունքում այս արձանագրությունների վտանգավոր դրսևորումները կասեցվեցին որոշակի ժամանակահատվածում: Իհարկե, մենք՝ իբրև Դաշնակցություն, գտնում ենք, որ պետք է ավելին՝ հետ կանչել ստորագրություններն այդ արձանագրություններից: Սակայն ներկա փուլում նաև, եթե առաջարկ արվի Դաշնակցությանը, հնարավորություն տրվի, մտնելու արտաքին ճակատ Հայաստանի շահերը պաշտպանելու տեսակետից, մենք գնալու ենք մինչև այնտեղ, որ չեզոքացնենք այս արձանագրությունների վերջնական վտանգը: Սա խոսում է այն մասին, որ Դաշնակցությունը չի կարող ձեռքերը ծալած նստել հայության և Հայաստանի առաջ ծառացած խնդիրների, հատկապես՝ արտաքին մարտահրավերների հաղթահարման անհրաժեշտության ժամանակ: Մենք իրավունք չունենք միայն այն բանի համար, որ որոշ քմահաճ անձանց դուր չի գալիս Դաշնակցության պրոհայկական կեցվածքը, հայտարարենք, որ ոչ մի պատասխանատվություն ոչ մի տեղ չենք վերցնելու:

Երկրորդ. խոսքը զանգվածային պաշտոնների մասին չէ: Խոսքը, եթե ճիշտ հասկացա Ձեր հարցից ու լրատվամիջոցների հարցադրումից, կոնկրետ Գերմանիայի Դաշնությունում դեսպանի թեկնածուի առաջադրման մասին է: Գերմանիան թե՛ Եվրամիությունում, թե տարածաշրջանում և թե՛ ընդհանրապես աշխարհում կարևոր երկիր է, ուստի սա չափազանց պատասխանատու առաջարկ կարող է դիտվել: Մյուս կողմից, չմոռանանք, որ նույն թուրքական լոբբինգը Գերմանիայի Դաշնությունում հսկայական ուժ ունի:

Մյուսը. Եվրոպայում հայ համայնքի կազմակերպման և հայ պետականության զարգացման և դրան ծառայեցնելու տեսակետից Գերմանիայում, և ընդհանրապես, եվրոպական երկրում դեսպան լինելը, նշանակում է հսկայական պատասխանատվություն:

Եվ ամենակարևոր հարցերից մեկը. դեսպանը ներկայացնում է Հայաստանի Հանրապետության շահերը, ի տարբերություն այլ մոդելի երկրների կառավարման, որտեղ դեսպանը ներկայացնում է նախագահին: «ՀՀ դիվանագիտական ծառայության մասին» օրենքի համաձայն, ՀՀ դեսպանը ներկայացնում է Հայաստանի Հանրապետությունը և նրա քաղաքացիների ու իրավաբանական անձանց շահերը: Կազմակերպում է հայապահպանությունը։ Անշուշտ, այստեղ կարող են նաև տարաձայնություններ էլ առաջանան, ինչի մեխանիզմները նախատեսված են: Որևէ խնդիր այստեղ չկա: Ես հիմա ոչ թե Դաշնակցության դիրքորոշումն եմ հայտնում, այլ իմ անձնական մոտեցումը. եթե քաղաքական գործիչը խուսափում է պատասխանատվությունից՝ նման մակարդակում գործ անելու հանուն պետության ու պետականության, նշանակում է այդ քաղաքական գործիչը իրավունք չունի երկար մնալ քաղաքականության մեջ: Մենք միշտ ասել ենք և պնդում ենք՝ պետականության ներկա փուլում առաջացած մարտահրավերներն ու սպառնալիքները իրավունք չեն տալիս որևէ իշխանության՝ միայն իրենց ուժերով փորձել դրանք լուծել: Այդ մարտահրավերները ցանկացած իշխանության ուժերից վեր են: Չէ՞ որ անկախությունը մենք մեկ կամ երկու ուժի միջոցով չենք ձեռք բերել: Դա համազգային համախմբման արդյունք էր: Պատերազմը Ղարաբաղում շահել ենք համազգային ներուժի համախմբման միջոցով: Ուստի ես կոչ եմ անում այն մարդկանց, ովքեր դեռևս չեն գիտակցում մարտահրավերները համազգային ու ներազգային համախմբման միջոցով լուծելու անհրաժեշտությունը կամ փորձում են արհեստական լարվածություն մտցնել առանց այդ էլ գերլարված մեր երկրում,նրանք թող մի պահ վերանայեն իրենց մոտեցումները: Իսկ նրանք, ովքեր թույն են թափում Դաշնակցության հասցեին, թող նկատի ունենան, որ ինչքան էլ ժամանակ անցնի, թույնը հետ է գալիս: Բայց կարծում եմ՝ պարզապես բացատրելով, ներկայացնելով անհնար է այդ թույնը նրանց միջից հանել: Ավելի լավ է գիտակցեն, որ այնպիսի կարևոր քաղաքական միավոր, ինչպիսին Դաշնակցությունն է, որը հայ ժողովրդի 120 տարվա պատմության անբաժանելի մասն է, չի կարող ձեռքերը ծալած նստել, եթե երկրին վտանգ է սպառնում: Նույն մարդկանց մենք կարող ենք հարցնել՝ եթե վաղը, Աստված մի արասցե, պատերազմ լինի, որպես ընդդիմություն Դաշնակցությունը չպիտի՞ մասնակցի ռազմի դաշտում իշխանության հետ համատեղ: Թե՞ պետք է ասենք՝ ընդդիմություն ենք, դա էլ իշխանության պատերազմն է, թող իրենք էլ գնան ռազմի ճակատ: Թե՞ հանուն իշխանություն նվաճելու ամեն ինչ պետք է ոտնահարենք:

-Այսուհանդերձ, ճի՞շտ են տեղեկությունները, որ ՀՅԴ ներսում էլ դեսպաններ գնալուն այնքան էլ միանշանակ չեն վերաբերվում:

-Այն, ինչ կատարվում է Դաշնակցության ներսում, կատարվում է Դաշնակցության ներսում: Որևէ մեկը չի կարող փորձել ճեղք գտնել կուսակցության ներսում: Եթե ուզում են ճեղք գտնել, թող գան, դառնան դաշնակցականներ, մասնակցեն ժողովներին,իրենց տեսակետները հայտնեն: Բայց փորձել ուրիշի միջոցով կրակի միջից շագանակ հանել, ճիշտ չէ:

-Եթե չեմ սխալվում՝ Անահիտ Բախշյանն էր երեկ ինչ-որ բաներ ասել այդ կապակցությամբ, որ եթե Դաշնակցությունը վերցնի այդ պաշտոնները, ապա ընդդիմություն չէ:

-Նույն կերպ ես կարող եմ ուղիղ հարց տալ՝ եթե Անահիտ Բախշյանը պետական համակարգում ստանձնել է Կրթության ազգային ինստիտուտի փոխտնօրենի պաշտոնը, «Ժառանգությունը» դադարե՞ց ընդդիմություն լինելուց: Սա ի՞նչ մոտեցում է:

-Որո՞նք են այդ մեխանիզմները, որոնք եթե դեսպանընկալ երկրում ինչ-որ բան խանգարի դաշնակցականին աշխատել, կգործադրեք:

-Թույլ տվեք այս մասին այսօր չբարձրաձայնել, օրը կգա, բարին էլ հետը:

tert.am