Երեկ ԵԽԽՎ-ն տվեց «քաղաքական բանտարկյալ» տերմինի սահմանումը:

Հայկական պատվիրակության անդամ Արմեն Ռուստամյանը, դրական արտահայտվեց զեկույցի կապակցությամբ (զեկույցի հեղինակ՝ Իրավական հարաբերությունների և մարդու իրավունքների հանձնաժողովի անդամ Քրիստոֆ Շտրասսեր), և նշեց. «Քաղաքական բանտարկյալ տերմինի սահմանումը լիովին ընդունելի է, միայն մնում է այն կիրառել բոլոր երկրներում և անհատական դեպքերում»:

Արմեն Ռուստամյանն անդրադարձավ Ադրբեջանում գոյություն ունեցող իրավիճակին. «Ցանկացած երկիր, որը սրտանց ցանկանում է զարգացնել ժողովրդավարությունը, երբեք չպետք է խոչընդոտներ ստեղծի: Մինչդեռ իր աշխատանքի ընթացքում զեկուցողի իրավունքը սահմանափակվել է, և նրան խոչընդոտել են այցելել Ադրբեջան»:

Արմեն Ռուստամյանը փաստեց, որ կատարվածը Վեհաժողովի կանոնների խախտում է, եւ մեկնաբանելով կատարվածը՝ նշեց. «Ադրբեջանն այս ամենը կազմակերպում է քաղաքական բանտարկյալ տերմինի սահմանման ընդունումը վիժեցնելու համար: Պատճառը հասկանալի է. սահմանումն ընդունվելով, այն վերաբերելու է բոլոր երկրներին, այդ թվում նաև Ադրբեջանին: Մինչդեռ Ադրբեջանը պնդում է, որ ինքը ժողովրդավարական և լեգիտիմ կառավարություն ունեցող երկիր է, այդ իսկ պատճառով չի կարող ունենալ որևէ քաղաքական բանտարկյալ: Հենց այս պատճառով էլ այդ երկիրը ցանկանում է տապալել զեկույցի ընդունումը»:

Mr RUSTAMYAN (Armenia) congratulated Mr Strässer on the good job he had done despite the pressure he had been under and the very tense atmosphere in which he had had to work. He had shown great boldness. The criteria proposed for the definition of political prisoners were completely acceptable, and all that was left to do was to apply them in all countries and to individual cases. The presence of an electoral system which allowed a change of power was an essential feature of the rule of law. He wished to consider in particular the position of Azerbaijan. Any country that sincerely wanted to develop democracy should never create obstacles. The rapporteur had been prevented from visiting Azerbaijan in the course of his work, which was a violation of the rules of the Assembly. Azerbaijan was doing all it could to prevent the adoption of the definition of political prisoner, even though this was not directed against any one country. The reason was clear: once adopted, the definition would apply to all countries, including Azerbaijan. Azerbaijan claimed to be a democracy with a legitimate government, and therefore could not have any political prisoners. For this reason, it was trying to bury the report. The Council of Europe was being tested. He would vote against Amendment 2 which would totally compromise the authority of the Assembly and annihilate the report.