«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է տնտեսական զարգացման և ներդրումների նախարար Արծվիկ Մինասյանը:
–Կառավարության նիստերը հրապարակային անցկացնելը մեծ առավելություն ունի. այսօր հետևել եմ նիստին, և մեր զրույցն ուզում եմ կենտրոնացնել այն դրվագի վրա, որտեղ դուք բանավիճում էիք, թե ինչպես պետք է վարվել կուտակային հիմնադրամի հետ, և ինչ ռիսկեր կան: Եթե համեմատեք նոր և նախկին իշխանությունների հետ աշխատանքը, ո՞ւմ հաշվին կգրանցեք Դաշնակցության գնահատականը:
-Նախկինում էլ, հիմա էլ մենք փորձում ենք այն մոտեցումներն ու սկզբունքները, որ ունենք և փորձում ենք կյանքի կոչել ծրագրեր, որոնց համար պայքարել ենք և համոզված ենք դրանց ճշմարտության մեջ: Եթե նախկին կառավարության շրջանում պայքարը կուլիսային էր՝ ոչ եթերային, ապա նոր կառավարության, նոր իշխանության պայմաններում ավելի հրապարակային է, բայց պայքարի սրությունը չի նվազել: Ի տարբերություն նախորդ շրջանի, այսօր կառավարություն կազմած ուժերը մեծամասնությամբ նույն տեսակետին էին բազմաթիվ, ինչպես նաև պարտադիր կուտակայինի հարցում, և դա հեշտացնում է աշխատանքը: Ժամանակին բարձրաձայնել ենք և ժամանակին Սահմանադրական դատարանում 2 անգամ վիճարկել ենք պարտադիր կուտակայինի օրենքը, Սահմանադրական դատարանը կայացրեց հիմնարար որոշումներ, բացահայտեց բազմաթիվ ռիսկեր, բացահայտեց, որ պարտադիր կուտակային վճարի էությունը, ըստ էության, այնպիսի հարկին բնորոշ երևույթ է, որ անպայման պետք է մուտք լինի պետական բյուջե, և պետությունը, իբրև բյուջեի կառավարիչ, ինքը պետք է որոշում կայացնի, թե այդ միջոցներն ինչ արդյունավետությամբ ծախսի, որպեսզի երաշխավորի, որ նախ չեն նվազելու դրանք, և երկրորդ՝ այս միջոցները օգտագործվելու են տնտեսության զարգացման համար: Այս մոտեցումները, ընդհանուր առմամբ, այսօրվա գործող համակարգը դեռևս լիարժեք չի արտացոլում: Որքան էլ մենք խոսենք վստահելի միջավայրի մասին, այո, կա այդ վստահելի միջավայրը ներկա կառավարության նկատմամբ, կա ակտիվների կառավարիչների արդյունավետ աշխատանքը այս ժամանակահատվածում, բայց երկարաժամկետ հատվածում սահմանադրականությունը շարունակում է մնալ օրակարգային հարց: Այսօրվա քննարկումն ամենևին նպատակ չունի Հայաստանի ներդրումային միջավայրը վատթարացնելու, հակառակը՝ այս քննարկումներով հնարավորություն ենք տալիս ընկալելու, որ Հայաստանում կարևորվում է սահմանադրականության հարցը:
-Կառավարությունն այսօր ընդունեց ամենաօպտիմա՞լ որոշումը:
-Այս վիճակում ամենաօպտիմալ որոշումն էր սա, որովհետև հուլիսի 1-ից ուժի մեջ էր մտնելու պարտադիր բաղադրիչը:
-Այդ դեպքում ինչո՞ւ եք հիշեցնում ձեր հին սկզբունքը:
-Առաջին՝ սա մեր ներկա կառավարության կարևորագույն օրակարգային հարցերից է, երկրորդ՝ որևէ ձևով պարտադիր կուտակայինի ռիսկերը մենք չպետք է նսեմացնենք, թեկուզև այսօր բարձր եկամտաբերություն ցույց տվող կառավարման վիճակից:
-Այսինքն՝ կառավարությունը գնացել է ճի՞շտ ճանապարհով, որին դուք փորձում էիք դեմ լինել:
-Ես դեմ եմ այն համակարգին, որը պարտադիր կուտակային է կոչվում. սա այդ երևույթի մեղմացման գործողությունն է: Մենք ավելի շատ կողմնակից էինք համակարգը լիարժեք վերլուծելու և հասկանալու…
-Այսօր կառավարությունում հստակ նշվեց՝ մենք կհետևենք սահմանադրականությանը և մեր երկրի անվտանգությանն առնչվող ռիսկերին, դա նշանակո՞ւմ է, որ այս կառավարությունը, ինչ էլ ժառանգած լինի նախորդից, վերցրել է ճիշտ ճանապարհ:
-Այո՛, այսօրվա մեր քննարկումը հաստատեց այդ հանգամանքը, կառավարության անունից վարչապետի հնչեցրած միտքը հենց այս մասին էր:
-Այսօր մի պահ մոռացել էիք, որ դուք համաձայնության կառավարության մեջ եք:
-Ո՛չ, երբեք չենք մոռացել, որովհետև կան մարտահրավերներ, որոնք մենք ձևակերպել ենք մեր կառավարության առաջ, և դրանց լուծման ուղղությամբ համաձայնություններ ենք ձեռք բերում:
–Նաև ձեր պատասխանատվության մասով, անկախ նրանից՝ այս ծրագիրն ինչ ճակատագիր կունենա առաջիկա ամիսներին:
-Այո՛: Եթե մենք կրում ենք պատասխանատվություն, դա լիարժեք է: Խոսքը նախ և առաջ քաղաքական պատասխանատվության մասին է:
-Կառավարության ծրագրին տրված գնահատականներն ինչքնո՞վ էին օբյեկտիվ:
-Կարծում եմ՝ ավելի շատ սուբյեկտիվ և անհատական ցանկություններ էին, բայց ոչ օբյեկտիվ: Քաղաքական այն հայտարարագիրը, որ վարչապետը ներկայացրեց, ըստ էության, առաջիկա՝ մինչև արտահերթ ընտրությունները անելիքներն են:
–Մենք այսօր 7 միլիարդից ավելի արտաքին պարտք ունենք, և դրանից Հայաստանի կյանքը չի բարելավվել, դուք տևական ժամանակ եղել եք իշխանության մեջ, ասեք՝ ինչո՞ւ:
-Արտաքին պարտքը ոչինչ է, եթե ունենք արդյունավետ տեղաբաշխելու և վերադարձնելու մեխանիզմ: Մեր արտաքին պարտքի հետ կապված պրոբլեմն այն է, որ հաճախ որոշումները, որ կայացվել են, նույնիսկ առանց մեր մասնակցությամբ են կայացվել, բայց մենք այդ որոշումների տերն ու պատասխանատուն ենք, մենք կարիք ունենք պարտքի վերլուծության և առանձին դեպքերում նույնիսկ պարտքի մարման նոր սխեմաների ներդրման… Արտաքին պարտքի երկրորդ կոմպոնենտն այն է, որ մենք, այնուամենայնիվ, տնտեսական այն մոդելը չենք ներդրել, որը կապահովի երկարաժամկետ, կայուն առաջընթաց: Եվ հիմա նաև համաշխարհային զարգացումները տնտեսական մոդելի անունը դնում են ներառական տնտեսական աճի մոդել, որ նշանակում է՝ բոլոր ասպեկտները պետք է հաշվի առնենք տնտեսական աճը գնահատելիս:
– Դուք շփվել եք շատ վարչապետերի հետ, նախկինում եղել եք էկոնոմիկայի, այնուհետև բնապահպանության նախարար, ո՞ւմ հետ է ավելի հեշտ աշխատելը:
-Կարծում եմ՝ ավելի համահունչ աշխատանքը Նիկոլ Փաշինյանի հետ է, որովհետև քաղաքական անցած ճանապարհը և պառլամենտական փորձը շատ ավելի դյուրին է դարձնում աշխատանքը: Իհարկե Հովիկ Աբրահամյանի պառլամենտական փորձառությունն էլ կար, բայց մի քիչ այլ վիճակ էր: Կարեն Կարապետյանը առհասարակ պառլամենտական փորձ չուներ:
-Որի պատճառով էլ հաճախակի բախվում էիք՝ տարբեր առիթներով:
-Թողնեմ առանց մեկնաբանության: Իսկ Նիկոլ Փաշինյանի հետ աշխատանքը շատ ավելի արդյունավետ է:
Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ տեսանյութում:
