Ընկեր Խաժակ…

15-ամեայ հեռաւորութիւնը ոչ միայն չի ստւերել Ձեր ներկայութիւնը, այլեւ՝ աւելիով է շեշտաւորել դրա ազդեցիկ ոգեղէնութիւնը: Ու դեռ բազում 15-ամեակներ է այդպէս լինելու եւ դուք կը մնաք մօտիկ, անմիջական, անժամանցելի:
Ահա, թէ ինչու են պահերը յաճախադէպ, երբ ինքներս մեզ հարցնում ենք՝…. ի՞նչ կասէր կամ ո՞նց կանէր ընկեր Խաժակը տւեալ իրավիճակում՝ կազմակերպական, գաղափարական, գիտական, խմբագրական, կրթական, քաղաքական…:
«…. Ես Դաշնակցութիւն կուսակցութեան քաղաքական ոչ բոլոր կողմնորոշումներին է, որ համակրում եմ,- ասել է մի օր տողերիս գրողին Հայաստանի վաստակաւոր մի պատմաբան,- սակայն, մեծ յարգանք եմ տածում դաշնակցական Տէր-Գրիգորեան Խաժակին, որպէս մարդու եւ առաւել եւս՝ որպէս գիտնական-պատմագէտի…»:

Եւ այսպէս՝ Սպահանի պետհամալսարանի հայերէնագիտական ամբիոնում Ահմադ Նուրիզադէներին հայերէնագէտ ու գրաբարագէտ դարձնելու Խաժակ Տէր-Գրիգորեանին «Ալիք» այցելութեան օրերին յաճախ ու մեծ ակնածանքով է յիշում Իրանի աւագ դիւանագէտ, ՀՀ-ում Իրանի նախկին դեսպան Ֆարհադ Քոլէյնին, զուգահեռներ գծելով նրա եւ Հրայր Մարուխեանի միջեւ, որպէս «Դաշնակցութեան անհատականութիւններ»:

Ահաւասիկ, մենք եւս, սիրելի ընթերցող, մեր թանկագին ընկերոջ կորստեան 15-րդ տարելիցի առիթով (2001 թ. սեպտ. 25) մեր վաղւայ համարին կից մի երկէջ յաւելւածով կրկին յիշելու եւ վերարժեւորելու ենք նրա ոգեղինացած յարատեւ ներկայութիւնը, որպէս յաւերժայուշ ու մշտանորոգ մի փարոս…:

Դ. Մ.

alikonline.ir